کن و مری ریچاردسون بنیان گزاران برنامه هم وابستگان گمنام (CoDA)، بر این باورند که به طرزی روحانی به سوی برگرداندن اصول الکلی های گمنام (AA) به یک برنامه کاربردی برای بهبودی از هم وابستگی راهنمایی شدند.
کن و مری باور دارند که دانه های این الهام در آنها زمانی کاشته شد که آنها فیلمی از زندگی ماهاتما گاندی دیدند. هر دو آنها تحت تاثیر اقدامات شجاعانه گاندی برای کمک به مردم هند جهت بدست آوردن آزادی و استقلالشان قرار گرفتند. مشاهده اینکه چگونه کار یک شخص می تواند چنین اثرات وسیعی داشته باشد آنها را بر آن داشت که در مورد زندگی خود فکر کنند و اینکه چگونه می توانند اثر مهمی بر دیگران داشته باشند.
کن و مری سالها بود که از الکل و مواد مخدر بهبود یافته بودند و کاملا از اجرای دوازده قدم در زندگی آگاه بودند، آنها با هم دعا می کردند که خدا راه را به آنان نشان دهد.
مری می گوید: “داشتن هدایای بهبودی خیلی برای ما مهم بود. ما تمایل داشتیم خود را در دسترس نیروی برترمان قرار دهیم تا از ما برای اجرای خواست خودش استفاده بکند. بدین ترتیب ما می توانستیم در دوران زندگی خود اثرگذار باشیم. بعد از دعا همان طور که آن ها با کارکرد دوازده قدم یاد گرفته بودند که رها کنند وبه خدا بسپارند، رها کردند و به خدا سپردند.”
طی سه یا چهار سال بعد، کن و مری مشکلات زیادی را پشت سر گذاشتند. در حالی که متوجه نبودند این زمانیست که نیروی برترشان در حال کارکردن در زندگی شان و آماده کردن آن ها برای آنچه که پیش روی دارند است. کن به عنوان مدیر درمانی در یک مرکز درمانی کار می کرد که کارش درمان هم وابستگی و دیگر رفتارهای معتاد گونه بود. هردو درمان را شروع کردند تا بتوانند مسائل هم وابستگی خود را حل کنند. در طول زمان آن ها نیاز روز افزونی برای وجود انجمنی جهت بهبودی از هم وابستگی احساس می کردند.
کن می گفت: من احساس می کردم بسیاری از هم وابستگان که برای درمان هم وابستگی مراجعه می کردند با دوراهی هایی روبرو می شدند که مری ومن با آن مواجه شده بودیم. وقتی ما به خانه برمی گشتیم، این بیماران هیچ گونه انجمنی که از آنها حمایت بکنند و بتوانند در قالب آن انجمن، دوازده قدم را برای بهبودی از هم وابستگی کار بکنند، نداشتند. این زمانی بود که ایده شروع انجمنی برای حمایت از هم وابستگان به ذهن من رسید. کن ومری از ارزش حفظ اصول روحانی دوازده قدم و سنت الکلی های گمنام آگاه بودند.
مری می گوید: “ما می خواستیم گروهی تشکیل دهیم که به طور خاص بر مسائل هم وابستگی وبهبودی ازآن تمرکز کند، اما سخت بود که بخواهیم آن را بر اساس اصول، دوازده قدم و سنت الکلی های گمنام بنیان نهیم. ما می خواستیم گروهی را تشکیل دهیم که در آن به صورت فردی یا زوج روی مسائل هم وابستگی خود کار کنیم. طی تابستان۱۹۸۶ کن و مری بحث کردند و ایده هایشان را برای تشکیل یک گروه در میان گذاشتند، و به دنبال حمایت بودند. آن ها ایده هایشان را برای دوستانشان در برنامه بهبودی از الکلیسم ارائه دادند. کن خیلی تعجب کرد که مردم اینقدر از ایده اش استقبال کردند. این زمانی هیجان انگیز بود و همه مشتاق بودند. ما گروهی سازمان یافته در خانه خود تشکیل دادیم و ازهر کسی که علاقه مند بود دعوت کردیم. مری .م ، رنی .پ، کریج. ب حاضر شدند. با یکدیگر در مورد اطلاعات خود و گام هایی که باید در جلسه اول بر می داشتیم صحبت کردیم و نام هم وابستگان گمنام را انتخاب کردیم.
چون AA پنجاه سال بود که در زمینه الکلیسم موفق بود. استفاده از دوازده قدم و سنت AA در قلب برنامه CoDA قرار داشت. کن در خواستی کتبی از الکلی های گمنام کرد که دوازده قدم و دوازده سنت آنها را برای CoDA به عاریت بگیرد. اجازه صادر شد، بدین شرط که CoDA بپذیرد که قدم ها وسنتهای اولیه AA را همراه قدم ها و سنتهای CoDA بیاورد. مری. م قبول کرد که لیستی از مشخصات هم وابستگی را گردآوری کند. این لیست به افرادی که در جلسه حضور پیدا می کردند کمک می کرد که مسائل هم وابستگی شان را شناسایی کنند. کن پذیرفت که مقدمه، خوش آمدگویی و پمفلت اداره جلسه را بنویسد و مطابق با نیازهای CoDA ، قدم ها وسنتهای AAرا تغییر دهد. قدم بعدی یافتن مکانی برای جلسه بود. مری به یاد می آورد که چقدر برای او سخت بود که مکانی را برای جلسه پیدا کند.
مری می گوید:”هفته ها گذشت، ما با مدارس وکلیساها تماس گرفتیم، اما نتوانستیم کسی را پیدا کنیم که تمایل داشته باشد اولین جلسه CoDA در آنجا برگزار شود. مشکلاتی که با آن روبرو بودیم این بود که به اندازه کافی جا نداشتند یا اجاره مکانی را که می گرفتند زیاد بود، یا در برنامه خود نمی توانستند زمانی را برای ما اختصاص دهند. در نهایت من با یک کشیش در کلیسای فنیکس صحبت کردم،او قبول کردکه فضایی را برای جلسات CoDA به ما اجاره دهد. بعدها فهمیدیم که یکی ازاعضای اولیه هیئت امنا در آن زمان به آن کلیسا تعلق داشت. کریج.ب، رنی.پ و مری.ر نشریات اولیه را درست کرده بودند و در مورد جلسه اطلاع رسانی کرده بودند. وندی لی.ب پمفلت ها و برگه های اولیه را طراحی کرده بود، و جنیس.الف اولین لوگوی CoDAرا طراحی کرد، و اینگونه جلسات CoDA شروع شد. اولین جلسه هم وابستگان گمنام در ۲۶ اکتبر ۱۹۸۶ برگزار شد. تقریبا ۳۰ نفر در آن حضور داشتند. برخی از مردم برای کنجکاوی، و برخی دیگر دوستان مری وکن بودند که برای حمایت از آنها آمده بودند، و برخی هم بدین دلیل آمده بودند که همه برنامه ها را امتحان کرده بودند و لی حمایتی در جهت رفع نیازهایشان نیافته بودند.”
کن ریچاردسون گردانندگی جلسه را به عهده گرفت و داستان خود را گفت و بعد از آن جلسه به گروه های کوچک تر برای مشارکت تقسیم شد.
کن میگوید:”این اولین باری بودکه هریک ازمامیتوانستیم به طور آزادانه تجربه، نیرووامید خود در زمینه بهبودی ازهم وابستگی را بشنویم. به علت عمق و حساسیت مشارکتی که رخ داد،بسیاری ازماباورکرده بودیمکه برنامه هموابستگانگمنام واقعاازسوی نیرویبرتری مهربان به ما الهام شده بود وخداواقعا به دعاهایی که ما چهار سال قبل کرده بودیم پاسخ داده بود.”
چهارشنبه بعد، مری گرداننده شد و داستان خود را گفت. جمعیتی که در دومین جلسه CoDA حضور پیدا کرده بودند، دو برابر شده بودند. طی چهار هفته تعداد شرکت کنندگان در جلسه به صد نفر رسید. در اولین ماه تشکیل این انجمن، محل جلسه CoDA سه بار تغییر کرد، تا برای این تعداد عضو به اندازه کافی فضا باشد. با گذشت هفته ها، هیجان و اشتیاق برای حمایت از CoDAی در حال رشد بیشتر می شد. جلسات بیشتری از CoDA در شهر فنیکس برپا شد. در شش ماه اول شکل گیری CoDA دو مقاله اطلاع رسانی در مورد این برنامه در مجله چاپ شد. این مقالات همراه با پاکتهای راه اندازی جلسه توسط مراکز درمانی محلی به بیمارانی که در سراسر کشور به خانه شان باز می گشتند، ارائه شد. نمایندگان جلسات، شروع به ثبت کردن گروه های خود در سراسر ایالات متحده و سوئد کردند. بسیاری از مردم هم چنان پیشتاز حمایت از گروه های هم وابستگی مستقل در سراسر کشور هستند. آن ها گروه های خود را به فرمت CoDA در آورده و آنها را به عنوان گروه CoDAثبت می کنند. کن ومری به زودی دریافتند که CoDA نیاز به یک برنامه توسعه و ساختاری دارد که به رشد سریع این انجمن کمک کند. آنها از نیروی برترشان کمک گرفتند. کن می گوید: “دعاهای ما از طریق جیم.اس پاسخ داده شد که در سطح محلی وملی سابقه ای در مورد برنامه های دوازده قدمی داشت، وهمین طور دانش حقوق هم داشت. جیم عضوی ارزشمند برای گروه ما بود، او مشتاقانه وقت، تجربیات، خدمات و راهنمایی هایش را در اختیار ما گذاشت. ما تصمیم گرفتیم ساختاری سازمان یافته مشابه آنچه که در الکلی های گمنام بود، تشکیل دهیم. AAبدین علت بیش از ۵۰ سال رشد کرده و باقی مانده است که درک کرده هر عضو برای تصمیم گیری وجهت گیری صدایی دارد.”
مری می گوید:” ما فهمیدیم همان طور که اعضای CoDAبه رشد وتکامل ادامه میدهند، باید ساختار وسازمان دهی CoDAنیز رشد کند. ما تصمیم گرفتیم که از فرمت ساختار خدماتی و برنامه کنفرانس AA برای آنچه که CoDAبه عنوان نقطه شروع نیاز داشت استفاده کنیم. ما می خواستیم که عضویت در CoDA بیشتر شناخته شده و گسترش یابد. ما احساس کردیم این امر می تواند از طریق راهنمایی وآگاهی نیروی برتری مهربان، دوازده سنت و رای وجدان گروه در کنفرانس خدماتی سالیانه CoDA تحقق یابد. “
جیم در فرآیند استفاده از ساختار CoDA، کن ومری را در جهت اهداف AA راهنمایی کرد. همین طور به آن ها کمک کرد تا هیات امنای ملی و بعد دفتر ساختار خدماتی تشکیل دهند. جیم با کمک لین.اس مقالاتی نوشت که به خاطر آن مقالات CoDAثبت شد. CoDAدر ۱۰فوریه ۱۹۸۷ ثبت شد.
جیم پیشنهاد داد هفت نفر از اعضا که مهارت های متفاوتی دارند، هیات امنای اولیه CoDAرا تشکیل دهند. اولین جلسه هیات در ۲۵ فوریه۱۹۸۷ با حضور بیل.ت، دونا.پ، جان.م، دونا.ل، بیل.اس، جیم.اس، جان.ج، کن ومری شکل گرفت. کن به عنوان گرداننده انتخاب شد ومری خزانه دار و دونا.پ منشی شد. کمیته های خدماتی هم برای انجام خدماتی که CoDAی در حال رشد بدان نیاز داشت تشکیل شدند. هریک از مسئولان کمیته موظف بودند افراد داوطلب را به عنوان بازو برای حمایت کمیته در اختیار بگیرند. این کمیته ها شامل: کمیته چاپ وقایع (مسئول نشر مجله ملی CoDA که امروز ارتباطات (CoNNections) نام دارد.) کمیته بیمارستان ها وموسسات، کمیته نشریات و کمیته اجرایی و دفتر خدمات ملی CoDA بود.
هیات پذیرفت ساختار خدماتی ملی و برنامه کنفرانسی ترتیب دهد که هرعضو CoDA امکان شرکت در آن برای رشد را داشته باشد.
از طریق فداکاری، صرف وقت زیاد وعشق اولین اعضای ساختار خدماتی، CoDA توانست اعضای خود را که نیاز به بهبودی از هم وابستگی داشتند را حمایت کند. محل دفتر خدمات ملی در اولین ماه تشکیل خود در خانه کن ومری بود. مری می گوید: “شماره تلفن خانه ما اولین شماره دفتر ملی CoDA شد و آدرس پستی آریزونا اولین آدرس پستی ملی CoDA شد. ما از مردمی که در مورد بیماری هم وابستگی و برنامه هم وابستگان گمنام اطلاعات می خواستند صدها تماس و نامه دریافت کردیم. ما بسیاری از شب ها را صرف خواندن نامه های مرتبط با انجمن CoDA کردیم و تماس های تلفنی را پاسخ می دادیم. ما اغلب با خواندن نامه هایی که مردم نوشته بودند، و در آن از کمکی که از جلسات محلیCoDA دریافت کرده بودند را وصف می کردند، اشکهای شوقمان جاری می شد “
کن می گوید: ” زمان سختی را گذراندیم، ما به تماس های تلفنی که ساعت سه نصفه شب از ما کمک می خواستند جواب می دادیم. تلاش های ما باعث می شد که به اندازه کافی نخوابیم و برای اینکه به خانواده مان، بهبودی، کارمان و ازدواجمان رسیدگی کنیم، خسته باشیم. علاوه براین ما برای اداره دفتر خدماتی، وظیفه ثبت جلسات و ارسال پکیج های راه اندازی جلسات و حمایت مالی آنها را بر عهده داشتیم، ولی آنقدر خسته بودیم که نمیتوانستیم زمانی را به خود اختصاص دهیم. آنچه که به ما در این فرآیند کمک کرد، عشق وقدرت نیروی برترمان و حمایت عاشقانه دوستان بهبودی مان بود.” وقتی تعداد تماس ها ونامه ها زیاد شد، مشخص شد که نیاز است دفتر خدمات ملی CoDA به طور رسمی شکل گیرد. مجداد دعای کن ومری برای دریافت کمک پاسخ داده شد. در این زمان از طرف خانواده بهبودیCoDA ، محلی به عنوان دفتر خدمات ملی اهدا شد، که مجهزو مبلمان بود. کامپیوتری که آنجا گذاشته بودند، هنوز امروزهم استفاده می شود.
نانسی.ام داوطلب شد تا مدیر دفتر خدماتی باشد و اداره آن را به عهده گیرد. زمان بسیاری را صرف کرد که به طور داوطلبانه از مهارت هایش برای توسعه CoDA استفاده کند، و توانست نیازهای CoDA ی در حال رشد سریع را برطرف کند. در عرض شش ماه CoDA به اندازه کافی اعانه دریافت کرد که بتواند اجاره ی خودش را بپردازد. هیات، رسیدن به هدف اولیه CoDAرا مشاهده کرد و CoDA می توانست از این طریق به سنتها پایبند بماند. وقتی CoDA هفت ماهه شد. هیات امنا روی طراحی اولین کنفرانس ملی CoDA کار کرد و نمایندگانی از شهرهای مختلف وسوئد دعوت شدند. در ۲ اکتبر ۱۹۸۷ که تازه سه هفته از تولد اولین جلسه CoDA گذشته بود اولین کنفرانس خدماتی ملی CoDA در فنیکس آریزونا برگزار شد.
مری می گوید: “ما از حضور افراد خیلی خوشحال بودیم. ۲۹ نماینده از ۷ ایالت، کارمندان دفتر خدماتی و هیات امنا نیز بودند. بسیاری از مردم این تجربه را به عنوان یک جلسه اداری روحانی توصیف می کنند. حس عمیقی ازعشق، حمایت و یگانگی وجود داشت. برخی از آن به عنوان تولد روحانی CoDA در سطح ملی یاد می کنند. “
در کنفرانس، کن و مری و اعضای هیات امنا در مورد برنامه های آینده CoDA بحث کرده و جایگاه های آینده CoDA را به اعضای دیگر واگذار کردند، با راهنمایی نیروی برتر مهربان که اراده خود را از طریق رای وجدان گروه نشان داد. کار سال قبل کن ، مری و هیات امنا و کمیته های آن، توسط کنفرانس مرور شد و برنامه ها برای سال آینده نوشته شد و خط مشی آن توسط اعضای کنفرانس تعیین شد.
با ادامه رشد CoDA نیازی عمده به توسعه نشریات CoDA از جمله مجله ملی و نشریاتی که برای استفاده در موسسات وبیمارستانها مورد نیاز بود حس شد. همین طور به حمایت مالی برای توسعه برنامه نوجوانان CoDA و حمایت از دفتر خدمات ملی CoDA نیاز بود.
کن، فضا و جو کلی کنفرانس را این گونه توضیح داد: ” طی آن سه روزکه شکل گیری CoDA در قالب ساختار خدماتی فعال به نتیجه رسید، احساس هیجان زیادی ایجاد شد. اعضای کنفرانس به خانه برگشتند، در حالی که مسئولیت انجام وظایف ساختار خدماتی CoDA را به عهده داشتند. از طریق گردآمدن نمایندگان گروه ها و کمیته های ایالتی برای رساندن صدای CoDA به هر عضو، ما قادر شدیم که راهی موثرتر برای برقراری ارتباط ایجاد کنیم. “
بسیاری از اعضای کنفرانس داوطلب شدند تا خدمت کنند و کمیته های فعلی کنفرانس خدماتی را حمایت کنند. از طریق تلاش های گسترده و پیگیری های آن ها و موفقیت های اعضای کنفرانس است که CoDA امروز به عنوان برنامه ای جهانی وجود دارد. CoDA در طی شش سال به اندازه چهارهزار جلسه و صد هزار عضو رشد کرد. در کنفرانس خدمات ملی در سال ۱۹۹۰ ، کن ریچاردسون خدمت خود را به عنوان گرداننده هیات امنا و گرداننده کنفرانس خدماتی واگذار کرد، و مری هم خدمت خود به عنوان یکی از اعضای هیات امنا را تحویل داد، اما هم چنان به عنوان مشاور و اعضای هیات که حق رای نداشتند به خدمت خود ادامه دادند. تا اینکه در سال ۱۹۹۳ به طور کامل از کنفرانس خدمات ملی بیرون آمدند. امروز آن ها به عنوان یک عضو در CoDA که توسط نیروی برتری مهربان هدایت می شود،خدمت می کنند. کنفرانس خدماتی CoDA از وقتی که سازماندهی شد، رشد کرد. هیات امنای CoDA اکنون بین هفت تا پانزده عضو دارد که آنها براساس توانایی ها، مهارت ها و استعدادهای مختلف خود انتخاب شدند. هیات امنا سطح تعهد بالایی را برای ادامه خدمت بی نهایت برای CoDA نشان داد.
امروز هیات امنای CoDA، مسئول رسیدگی به امور روز به روز CoDA، پاسخگوی نیازهای خدماتی انجمن است و کارهای کمیته های کنفرانس را هماهنگ می کند.
کمیته های کنفرانس CoDA، به پاسخگویی به نیازهای CoDA ادامه می دهند. کمیته های فعلی CoDA تا الان که این کتاب در دست نوشتن است. عبارتند از: بیمارستان و موسسات، کنوانسیون، کنفرانس خدماتی، ساختار خدماتی، توسعه، نشریات، مالی، ارتباطات، میانجی مشکلات و مدیریت ترجمه. اعضای هر کمیته، کوشا وبا عشق کار می کنند و اطلاعات، حمایت و راهنمایی زیادی را فراهم می کنند.
انجمن هم وابستگان گمنام به رشد و توسعه در سراسر جهان ادامه خواهد داد، همان طور که نیازهای انجمن نیز به رشد وتوسعه ادامه خواهد داد. با کمک خدا، خدمات داوطلبانه در CoDA و شما اعضای CoDA، این انجمن به بقای خود به عنوان یک منبع جهانی قوی برای حمایت در بهبودی از هم وابستگی ادامه خواهد داد و به تحقق هدف روحانی اولیه اش – رساندن پیام بهبودی ما به کسانی که هنوز از هم وابستگی در رنج هستند، ادامه می دهد. تا وقتی که نیاز به آن دیگر وجود نداشته باشد.